Czytaj również
Ubezwłasnowolnienie nie powinno być złowrogim aktem, gdyż w założeniu ma służyć osobom, które nie potrafią samodzielnie zatroszczyć się o siebie i o swoje zdrowie czy dobro. Bardzo istotne znaczenie ma fakt, że celem ubezwłasnowolnienia jest tylko i wyłącznie dobro tej osoby. W żadnym wypadku nie mogą z tego płynąć korzyści osobiste czy finansowe dla składających takowy wniosek. O jego sporządzenie warto poprosić adwokata. Dzięki temu spełni się wszystkie niezbędne formalne wymogi.
Ten proces dotyczy zazwyczaj osób niepełnosprawnych intelektualnie, które mają problem z podstawowymi, codziennymi czynnościami, a jednocześnie są niesamodzielne. Można go również zastosować w przypadku tych osób, które stanowią dla siebie lub innych zagrożenie. Kolejną przesłanką są zaburzenia psychiczne powstałe na skutek nadużywania alkoholu bądź też substancji psychoaktywnych. Niezależnie od przesłanek najważniejsze jest dobro takich osób, gdyż ubezwłasnowolnienie ma za zadanie ich ochronę. Warto wiedzieć, że zdolność do czynności prawnych to nic innego jak możliwość nabywania praw, ale i wykonywania określonych obowiązków z zakresu prawa cywilnego. Można przyjąć, że osoba fizyczna może korzystać z nieograniczonej zdolności do czynności prawnych, ale w przypadku wystąpienia zaburzeń może mieć ograniczoną zdolność do nich. Natomiast, jeżeli zupełnie sobie nie radzi lub stanowi zagrożenie, to zostanie całkowicie pozbawiona zdolności do czynności prawnych.
Ubezwłasnowolnienie całkowite oznacza, że dany człowiek utracił pełną zdolność do czynności prawnych. Ma to zastosowanie w przypadku osób dorosłych, ale i dzieci pod warunkiem, że ukończyły 13 lat. Tutaj należy kierować się art. 13 par. I kc. , który jasno określa , którą osobę można ubezwłasnowolnić. Otóż dotyczy to osób chorych psychicznie, niedorozwiniętych umysłowo, a także narkomanów i alkoholików. Jednocześnie może być zastosowane w przypadku tych osób, które wskutek choroby nie mogą kierować swoim postępowaniem. Oczywiście tutaj należy pamiętać, że żadna inna ułomność nie stanowi podstawy do całkowitego ubezwłasnowolnienia. Przy jego orzeczeniu niezbędne jest ustalenie opiekuna, który dokonuje w imieniu ubezwłasnowolnionego odpowiednich czynności prawnych. Opiekun nie może jednak sporządzać i ustanawiać testamentu, a także podpisywać dokumentów zawarcia małżeństwa. Z kolei ubezwłasnowolnienie częściowe obejmuje ograniczenie zdolności do czynności prawnych. Również tutaj przesłankami mogą być: choroba psychiczna, niedorozwój umysłowy czy nałogi, a więc przyczyny są tak naprawdę takie same. Różnica polega na tym, że stan psychiczny u tych osób oceniany jest na zdecydowanie lepszy.
Zazwyczaj osoba ubezwłasnowolniona bez zgody opiekuna może zawierać umowy dotyczące nieistotnych z punktu widzenia prawa spraw. Może także dysponować swoim zarobkiem, ale i podjąć pracę. Wszystko oczywiście zależy od tego czy sąd opiekuńczy nie zarządził inaczej. Warto wiedzieć, że ubezwłasnowolnienie nie następuje na określony czas, a więc obowiązuje aż do jego uchylenia. Wtedy też niezbędna jest sprawa w sądzie.
Wniosek o ubezwłasnowolnienie trzeba złożyć do sądu okręgowego właściwego dla miejsca zamieszkania osoby, która ma zostać ubezwłasnowolniona. Taki wniosek mogą złożyć krewni w linii prostej, małżonkowie albo przedstawiciel ustawowy. Każdy wniosek musi zawierać szereg formalnych wymogów, dlatego najlepiej, aby sporządził go adwokat. Otóż powinien obejmować zakres ubezwłasnowolnienia, uzasadnienie przyczyn, a także stan cywilny. Do wniosku trzeba dołączyć zaświadczenie lekarskie z rozpoznaniem choroby, a także dokonać opłaty stałej wynoszącej 40 zł. Ponadto trzeba dołączyć kserokopie dowodu osobistego uczestnika postępowania, a także wskazać kandydata na kuratora.
Wszystkim mieszkańcom stolicy województwa podlaskiego, którzy chcą złożyć wniosek o ubezwłasnowolnienie polecamy skorzystanie z usług kancelarii adwokackiej. Szczegóły oferty można znaleźć na stronie adwokata bialystok-adwokaci.eu – w Białymstoku toczy się wiele takich spraw.
